بررسی میزان رضامندی زوجیت در دانشجویان متاهل خوابگاهی و بومی دانشگاه های تهران

پژوهش حاضر بررسی میزان رضایتمندی زوجیت در دانشجویان متاهل خوابگاهی و بومی دانشگاه های شهر تهران و با هدف بررسی میزان رضایت زوجیت بر اساس خرده مقیاس های، مقیاس رضایت زوجیت افروز(amss) در بین دانشجویان متاهل خوابگاهی و بومی دانشگاه های شهر تهران و تاثیر متغیرهای سن و مدت ازدواج بر آن ها انجام شده است مقیاس شامل ده خرده مقیاس می باشد که عبارتند از:مطلوب اندیشی همسران،رضایت زناشویی،رفتار های شخصی،رفتارهای ارتباطی و اجتماعی،روش حل مسله،امور مالی و فعالیت اقتصادی،احساس و رفتار مذهبی،روش فرزند پروری،اوقات فراغت،تعامل احساسی. حجم نمونه شامل 500 نفر از دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر تهران(شامل دانشگاه تهران، شهید مدرس و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز) است. نمون? پژوهش به صورت تصادفی خوشه ای مرحله ای( با تاکید بر بومی و غیر بومی بودن افراد نمونه) انتخاب شد. از پرسشنامه (amss) که اعتبار و روایی آن قبلا به تایید رسیده استفاده شده است. روش پژوهش علی - مقایسه ای است. داده های تحقیق درمقطع زمانی آذر و دی ماه 1393 و با ابزار پرسشنامه گردآوری و با تحلیل واریانس چند راهه manova و anova تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد: میانگین رضایت زوجین از زوجیت برابر با 40 است این مقدار معادل "متوسط" ارزیابی می شود میزان رضایت زوجیت در مردان بیش از زنان و در مردان خوابگاهی بیش از مردان بومی است .با افزایش سن و مدت ازدواج در دانشجویان متاهل میزان رضایت زوجیت در آنها کاهش می یابد. کلیدواژه ها: رضایتمندی زوجیت، دانشجو، خوابگاهی، بومی،دانشگاه های شهر تهران، مقیاس رضایت زوجیت افروز(amss)